هزارگونه متاع است ناز را به دکانش

نگاه گوشهٔ چشم از متاع های گرانش

خطاب خود به من از اهل بزم خاسته پنهان

که نرگسش شده گویا و خامش است زبانش

هزار نکته بیان می کند به جنبش ابرو

هزار نکته دیگر که مشکل است بیانش

حواله دل محروم من نمی شود الا

به سهو تیر نگاهی که می جهد ز کمانش

دلم که صبر و خرد برده اند بی خبر از وی

به آن دو نرگس فتان مگر که فتنه گمانش

به من که ساده دلی کاملم ملاطفت وی

تغافلیست که خود نام کرده لطف نهانش

کسی چه نام کند غبن این معامله کاورا

نگاه بر دگرانست و محتشم نگرانش